ابی با دابسمش‌های جدیدش ترند اول فضای مجازی شد+فیلم
ابی (با نام کامل ابراهیم حامدی) یکی از مشهورترین و تأثیرگذارترین خوانندگان موسیقی پاپ ایران است. او متولد ۲۹ خرداد ۱۳۲۸ در تهران است. ابی فعالیت حرفهای خود را از اواخر دهه ۴۰ خورشیدی با گروه‌هایی مانند سان‌بویز و شاهد آغاز کرد. پس از مدتی به‌صورت انفرادی فعالیتش را ادامه داد و به یکی از چهره‌های اصلی موسیقی پاپ پیش از انقلاب تبدیل شد. بعد از انقلاب ۱۳۵۷، به خارج از کشور مهاجرت کرد و فعالیت‌هایش را از لس‌آنجلس ادامه داد. در این دوران، همکاری او با آهنگسازان و ترانه‌سرایانی چون شهیار قنبری، ایرج جنتی عطایی، سیاوش قمیشی و شقایق مجد آثار ماندگاری را رقم زد.
برترین ها نوشت: در سال‌های اخیر، ابراهیم حامدی، خواننده باسابقه و محبوب موسیقی پاپ ایرانی، بار دیگر در مرکز توجه افکار عمومی و شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است؛ توجهی که این بار بیش از آن‌که به آثار ماندگار او مربوط باشد، به حاشیه‌ها، نقدها و البته موج تازه‌ای از محبوبیت بازمی‌گردد. بسیاری از کاربران فضای مجازی، با انتشار ویدئوهایی از اجراهای زنده او، مدعی بودند که ابی از دوران اوج فاصله گرفته و گاه در اجراها «فالش» می‌خواند. این بحث‌ها، همراه با نقدهایی درباره کم‌کاری او در انتشار آثار جدید، تصویری چالش‌برانگیز از او در فضای مجازی ساخته بود.
معمای مهشید؛ حرفهای درگوشی مردم
در کنار این مباحث، رفتارهای مهشید همسر ابی ــ نیز موضوع بحث بسیاری از کاربران شده بود. برخی او را متهم می‌کردند که از محبوبیت همسرش به نفع خود بهره می‌برد یا حضور پررنگش در پشت‌صحنه‌های کنسرت‌ها باعث ایجاد حاشیه می‌شود. این نقدها، چه درست و چه نادرست، در ماه‌های گذشته سایه سنگینی بر حضور رسانه‌ای ابی انداخته بود و به نوعی او را در تیررس موجی از قضاوت‌ها قرار می‌داد.
دابسمش‌ها در خدمت محبوبیت ابی
اما در روزهای اخیر ورق به شکلی غیرمنتظره برگشته است؛ اتفاقی عجیب و در عین حال جالب که باعث شده ابی دوباره به صدر محبوبیت در شبکه‌های اجتماعی بازگردد. این بار نه به واسطه انتشار آهنگ جدید یا اجرای متفاوت، بلکه به دلیل نوعی صمیمیت غیرمنتظره و شوخ‌طبعی خودِ او در کنسرت‌ها. جملات کوتاه، کنایه‌های لحظه‌ای و شوخی‌های ساده‌ای که هنگام اجرای زنده بر زبان می‌آورد، ناگهان تبدیل به «دابسمش»های فراگیر و ویدئوهای وایرال شده‌اند؛ ویدئوهایی که به شکلی چشمگیر جایگاه او را در میان کاربران جوان‌تر شبکه‌های اجتماعی تقویت کرده است.
یکی از همین لحظات، شوخی معروف او درباره «سشوار کشیدن موهایش» است؛ جمله‌ای ساده که در نگاه اول شاید اهمیتی نداشته باشد، اما در فضای پویای شبکه‌های اجتماعی به سرعت دست‌به‌دست شد و به سوژه طنزهای فراوانی تبدیل گشت. کاربران با ساختن ده‌ها ویدئو، این جمله را بازسازی کردند و حتی آن را در کنار تصاویر و شخصیت‌های مختلف قرار دادند. همین اتفاق، ابی را که مدتی هدف نقدهای جدی بود، دوباره در مرکز توجه مثبت قرار داد.
نمونه دیگری از این لحظات پرطرفدار، جمله‌ای است که هنگام اشاره به ظاهر رسمی برخی افراد در کنسرت‌هایش می‌گوید: «کتی دربیارم کراواتی دربیارن…». این جمله نیز مانند قبلی، ظرف چند ساعت به سوژه ده‌ها دابسمش طنازانه تبدیل شد. بسیاری از کاربران نوشتند که «ابی با همین چند ثانیه شوخی، دوباره دل مردم را برده است».
عامل دیگری که در احیای محبوبیت او نقش داشته، انتشار عکس مشترکش با داریوش است؛ تصویری که در ساعاتی کوتاه به یکی از داغ‌ترین پست‌های فضای مجازی تبدیل شد و حس نوستالژی مشترکی را میان نسل‌های مختلف مخاطبان موسیقی ایرانی زنده کرد. برای بسیاری از کاربران، دیدن دو اسطوره موسیقی پاپ در کنار هم یادآور روزگاری بود که هر دو در اوج فعالیت‌های هنری خود بودند.
عکس مشترک و دلنشین با داریوش
تمام این ماجراها نشان می‌دهد ابی، با وجود سن و سال و فاصله‌ای طبیعی که بین نسل امروز و نسل طلایی موسیقی پاپ ایجاد شده است، همچنان ظرفیت عجیبی برای بازگشت به صدر توجه دارد. او شاید کم‌کارتر از گذشته باشد، اما کارنامه‌ای پربار و میراثی که طی دهه‌ها ساخته، به او امکان داده که با کوچک‌ترین نشانه‌ای از صمیمیت و شوخ‌طبعی، دوباره دل مخاطبان را به دست بیاورد.
از سوی دیگر، هیبت و کاریزمایی که ابی روی صحنه دارد از نحوه قدم برداشتن تا نگاه‌ها و حرکات ساده دست بخشی از همان جذابیتی است که او را برای نسل‌های مختلف تبدیل به چهره‌ای فراتر از یک خواننده کرده است. امروز، همین ویژگی‌ها در قالب‌های تازه‌ای مانند دابسمش و ویدئوهای کوتاه بازنمایی می‌شود و به شکلی غیرمنتظره او را دوباره به مرکز جریان‌های فرهنگی روزگار بازگردانده است.
به نظر می‌رسد ابی، حتی بدون انتشار اثر تازه، توانسته با ترکیبی از نوستالژی، طنز و صمیمیت، بار دیگر محبوبیت ازدست‌رفته‌اش را بازیابی کند؛ محبوبیتی که این‌بار نه تنها بر پایه گذشته، بلکه بر تعامل صمیمانه‌اش با مخاطبان امروز استوار است.
