چطور فقط با پیاده‌روی روزانه، آلزایمر را سال‌ها به تأخیر بیندازیم؟
با افزایش سن، سلامت مغز و حافظه به یکی از دغدغه‌های اصلی تبدیل می‌شود و بیماری‌هایی مانند آلزایمرنگرانی بسیاری از افراد را به همراه دارد. خبر خوب این است که پیشگیری همیشه ممکن است و یکی از ساده‌ترین و مؤثرترین روش‌ها پیاده‌روی منظم روزانه است. تحقیقات علمی نشان می‌دهند که حتی قدم‌های روزانه ساده می‌توانند جریان خون مغز را افزایش دهند، سلول‌های عصبی را فعال نگه دارند و روند زوال شناختی را به تأخیر بیندازند.
در این مطلب، بررسی می‌کنیم که روزانه چه میزان پیاده‌روی برای سلامت مغز کافی است، چگونه این کار می‌تواند خطر آلزایمر را کاهش دهد و نکات عملی برای ایجاد یک برنامه‌ی پیاده‌روی مؤثر و مداوم ارائه می‌کنیم. این مقاله راهنمایی عملی است تا با چند دقیقه فعالیت ساده در روز، ذهنی فعال و حافظه‌ای سالم داشته باشید.
به گزارش همشهری آنلاین، نتایج یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که حتی اندکی افزایش در میزان پیاده‌روی (تعداد قدم‌های روزانه) می‌تواند به کندتر شدن پیشرفت بیماری آلزایمر در افرادی که در معرض خطر بیشتری هستند کمک کند. این نتیجه در مطالعه‌ای تازه منتشر شده در مجله Nature Medicine گزارش شده است.
پژوهشگران در این مطالعه دریافتند که فعالیت بدنی با کاهش سرعت افت عملکرد شناختی در سالمندانی که میزان بالایی از پروتئین آمیلوئید-بتا (مرتبط با بیماری آلزایمر) در مغزشان دارند، ارتباط دارد.
بر اساس یافته‌ها، در افرادی که روزانه تنها بین ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ قدم راه می‌رفتند، افت شناختی به‌طور میانگین سه سال به تأخیر افتاده بود. این عدد برای کسانی که روزانه بین ۵۰۰۰ تا ۷۵۰۰ قدم برمی‌داشتند، به هفت سال رسید.
در مقابل، افرادی که سبک زندگی کم‌تحرک داشتند، تجمع سریع‌تری از پروتئین تائو (پروتئین موثر در پایداری سلول‌های عصبی) در مغز خود نشان دادند و کاهش عملکرد شناختی و توانایی انجام فعالیت‌های روزمره در آن‌ها سریع‌تر رخ داد.
دکتر جسمیر چاتوال، نویسنده ارشد مقاله گفت: «این یافته‌ها توضیح می‌دهند که چرا برخی افراد که ظاهراً در مسیر ابتلا به آلزایمر قرار دارند، به اندازه دیگران سریع دچار افت شناختی نمی‌شوند. به نظر می‌رسد سبک زندگی بر مراحل اولیه آلزایمر تأثیر دارد، بنابراین اگر زودتر اقدام کنیم، می‌توانیم بروز علائم شناختی را به تأخیر بیندازیم.»
پژوهشگران داده‌های مربوط به ۲۹۶ شرکت‌کننده ۵۰ تا ۹۰ ساله از مطالعه مغز در حال پیر شدن هاروارد را بررسی کردند. همه شرکت‌کنندگان در آغاز پژوهش از نظر شناختی سالم بودند. در این مطالعه، از اسکن PET برای اندازه‌گیری سطح اولیه آمیلوئید-بتا و تائو در مغز استفاده شد و فعالیت بدنی افراد با گام‌شمارهایی که به کمر بسته می‌شد، ثبت شد.
شرکت‌کنندگان طی دو تا چهارده سال هر سال مورد ارزیابی شناختی قرار گرفتند. نتایج نشان داد در افرادی که در آغاز مطالعه سطح آمیلوئید-بتای بالایی داشتند، شمار گام‌های بیشتر با کندتر شدن افت شناختی و تجمع آهسته‌تر پروتئین تائو همراه بود.
