خاطره تلخ ژاله صامتی: زمان بمباران تهران در زیرزمین پناه می گرفتم؛ شب آخر آرزو کردم بمب بخوره تو خونه بمیرم تا راحت بتونم بخوابم!
ژاله صامتی با صدای دلنشین و اجرای احساسی‌اش در آهنگ لُری، موجی از تحسین و هیجان را در فضای مجازی به‌راه انداخت. در ویدیویی که به‌تازگی منتشر شده، ژاله صامتی با لباسی سنتی و لبخندی از جنس مهر، قطعه‌ای لُری را با احساسی ناب می‌خواند. تماشاگران این صحنه را به‌عنوان یکی از خاص‌ترین لحظات هنری او به یاد خواهند سپرد. این هنرنمایی، نه‌تنها توانایی‌های بازیگری بلکه استعداد موسیقیایی ژاله صامتی را نیز به رخ کشید. واکنش‌ها در فضای مجازی بسیار گرم و مثبت بوده و بسیاری او را شایسته تحسین در دو عرصه بازیگری و آواز دانسته‌اند. صدای او با آن طنین اصیل لری، احساس تعلق به ریشه‌ها را در دل مخاطب زنده می‌کند.
پژمان جمشیدی خاطرات زمان جنگ انقلاب 57 و آژیر وضعیت قرمز را از زبان ژاله صامتی تعریف می کند.
پژمان جمشیدی در توصیف ژاله صامتی گفت: کودک قصه ما در اوایل جنگ دوران دبستان بوده اون موقع ها بچه سرویس نداشتند هر وقت از سر کوچشون وانت و مینی بوس رد میشد میپریده پشت ماشین
میگه وقتی بمباران بود من کودک 11 12 ساله بودم در روز چند بار آژیر قرمز می زدند همه باید می رفتند در پناهگاه تا موقعی که بمب می زدند سرش آوار نشه موقعی که شب می شده آژیر قرمز می زدند و میبردنش پناهگاه تا میخواست دوباره خوابش ببره دوباره بلندش می کردند که هواپیما ها رفتند پاشین آخرین شب آرزو میکنه بمب بخوره خونشون تا راحت بتونه بخوابه
