ریشه‌های ترس فرهاد آئیش از پدر شدن
فرهاد آئیش بازیگر، کارگردان و نمایش‌نامه‌نویس معروف، در ۲۷ شهریور ۱۳۳۱ در شمیران تهران به دنیا آمد. او با نام اصلی «فرهاد حشمتی عقدایی» و اصالت یزدی، دوران کودکی را بدون حضور پدر سپری کرد. پس از عدم قبولی در کنکور، با کمک مادرش و تنها با ۵۰۰ پوند، به انگلستان مهاجرت کرد. در آنجا ابتدا در رستوران ایرانی مشغول به کار شد و سپس به تحصیل در رشته‌های فیلم‌سازی و عکاسی پرداخت. او همچنین در دانشگاه انگلستان در بخش لابراتوار عکاسی به مدت ۱۶ سال فعالیت کرد. در این دوران، به تئاتر علاقه‌مند شد و در بیش از ۳۰ نمایش به زبان‌های فارسی و انگلیسی بازی و کارگردانی کرد. در سال ۱۳۷۶، پس از ۲۷ سال زندگی در خارج از کشور، به ایران بازگشت و فعالیت هنری خود را در تئاتر و تلویزیون آغاز کرد.
به‌تازگی بخشی از گفت‌وگوی صمیمی «فرهاد آئیش» بازیگر شناخته شده کشورمان در فضای‌مجازی بازتاب زیادی داشته است.
به گزارش خراسان، او می‌گوید: «من شجاعتش را ندارم که بچه داشته باشم و مسئولیتش را بر عهده بگیرم و بترسم که قرار است چه بلایی می‌خواهد سرش بیاید… من از پدر شدن می‌ترسم».
برای بعضی‌ها این حرف عجیب بود اما برای برخی دیگر، آشنا و حتی قابل درک به‌ویژه برای کسانی که تجربه خوشایندی از رابطه با پدر یا خانواده خود ندارند.
در ادامه از ریشه‌های این ترس و درمان آن خواهیم گفت.
ریشه‌های ترس از پدر شدن
ترس از پدر شدن و قبول برعهده گرفتن مسئولیت یک بچه، معمولاً سه سرچشمه دارد:
۱. زخم‌های کودکی
وقتی در خانواده‌ای بزرگ شده‌اید که محبت کم بوده یا امنیت روانی وجود نداشته، ناخودآگاه پدر بودن را با همان تصویر تلخ یکی می‌دانید.
۲. سنگینی مسئولیت
پدر بودن یعنی هم پناه عاطفی باشید، هم حامی مالی، هم همراه تربیتی. تصور این حجم از مسئولیت می‌تواند دلهره‌آور باشد، مخصوصاً در شرایط اقتصادی امروز.
۳. احساس ناکافی بودن
گاهی مردان با خود می‌گویند: «من هنوز خودم را پیدا نکرده‌ام، چطور می‌توانم مسیر زندگی انسانی دیگر را بسازم؟»
این ترس، ضعف نیست
اول باید بدانید که این احساس، نشانه بی‌مسئولیتی نیست. برعکس، نشان می‌دهد که شما اهمیت این نقش را می‌دانید و نمی‌خواهید بی‌فکر واردش شوید. همین آگاهی، می‌تواند نقطه شروع یک پدری سالم و متفاوت باشد.
بسیاری باور دارند که «فرزند، نسخه کپی والدینش می‌شود» اما روان‌شناسی می‌گوید الگوهای تربیتی قابل تغییرند، به شرط آن‌که آن‌ها را بشناسیم و انتخاب‌های تازه کنیم. اگر پدرتان بی‌احساس بود، شما می‌توانید تصمیم بگیرید که محبت، آغوش و گفت‌وگو را به ستون‌های رابطه با فرزندتان تبدیل کنید. اگر در کودکی تنها ماندید، می‌توانید برای فرزندتان حضوری امن و قابل‌اعتماد باشید.
چگونه از این ترس عبور کنیم؟
۱. با گذشته روبه‌رو شوید
شاید لازم باشد با کمک روان شناس، خاطرات و باورهای آسیب‌زای کودکی را بازنویسی کنید.
۲. الگوهای تازه پیدا کنید
پدرهایی را ببینید که با عشق و مهارت در کنار فرزندشان هستند و از آن‌ها یاد بگیرید.
۳.روی خودتان سرمایه‌گذاری کنید
مهارت‌های ارتباطی، کنترل خشم و مدیریت استرس، کلیدهای پدر خوب بودن‌اند.
۴. برنامه‌ریزی واقع‌بینانه داشته باشید
هیچ‌فردی۱۰۰درصد آماده پدر شدن نیست، اما داشتن ثبات نسبی مالی، شغلی و حمایت همسر مسیر را آسان‌تر می‌کند.
۶. نگاه‌تان را تغییر دهید
به پدر شدن نه به‌عنوان باری سنگین، بلکه فرصتی برای ساختن آن چیزی نگاه کنید که خودتان در کودکی آرزویش را داشتید.
پدر خوب شدن، سفری تدریجی است
هیچ فردی از روز اول پدر بی‌نقصی نبوده است. پدر شدن بیشتر یک مسیر یادگیری است تا یک مهارت از پیش کامل. شما در این مسیر اشتباه خواهید کرد، اما مهم این است که هر بار برگردید، جبران کنید و رشد کنید. انتخاب فرهاد آییش، انتخاب شخصی و قابل احترام است. اما اگر دلیل شما برای نپذیرفتن پدر شدن، فقط ترس است، شاید وقت آن رسیده که کمی به آن نزدیک شوید و با آن گفت‌وگو کنید. پدر شدن یعنی نوشتن داستانی تازه، نه بازگویی داستان‌های کهنه. گذشته شما بخشی از راه بوده، اما آینده هنوز کاغذی سفید است. شاید روزی فرزندتان همان کسی باشد که به شما نشان دهد حتی در سایه‌های قدیمی هم می‌توان خورشیدی تازه کاشت.
