افزایش نگران‌کننده شیوع زگیل تناسلی در میان جوانان و نوجوانان کشورمان
در سال‌های اخیر، گزارش‌ها از افزایش مواردزگیل تناسلی در میان دختران و پسران نوجوان نگرانی‌هایی را در حوزه سلامت عمومی ایجاد کرده است. زگیل تناسلی که عمدتاً بر اثر ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود، یکی از شایع‌ترین عفونت‌های منتقل‌شونده انسانی است و می‌تواند در سنین نوجوانی، هم‌زمان با آغاز کنجکاوی‌ها و رفتارهای جدید، شیوع بیشتری پیدا کند. بسیاری از نوجوانان و حتی والدین، آگاهی کافی درباره این بیماری، راه‌های انتقال، علائم و روش‌های پیشگیری ندارند؛ موضوعی که می‌تواند به گسترش بیشتر آن در جامعه منجر شود. پرداختن به وضعیت شیوع این بیماری در نوجوانان، نه‌تنها برای درک بهتر ابعاد آن ضروری است، بلکه می‌تواند به افزایش آگاهی، ارتقای آموزش‌های پیشگیرانه و حمایت از سلامت نسل جوان کمک کند.
استاد بیماری‌های عفونی اعلام کرد: «هم‌اکنون در کلینیک‌ها، دختران و پسران ۱۷ و ۱۸ساله با زگیل تناسلی و عوارض ناشی از رابطه جنسی ناایمن مراجعه می‌کنند. این نشان می‌دهد که تأخیر در آموزش، آسیب‌زا بوده است».
مینو محرز با اشاره به تأثیر عوامل اقتصادی و مقررات محدودکننده گفت: «دسترسی دشوار و قیمت بالای کاندوم، مهم‌ترین ابزار پیشگیری، کار را برای جوانان سخت‌تر کرده است. وقتی ابزار پیشگیری گران یا محدود شود، کنترل بیماری دشوار خواهد بود».
او در ادامه با اشاره به تداوم انگ اجتماعی نسبت به مبتلایان HIV/AIDS، تأکید کرد که نبود آموزش رسمی و سختی دسترسی به ابزار‌های پیشگیری از مهم‌ترین دلایل افزایش موارد ابتلا در سال‌های اخیر است.
او با بیان اینکه «با گذشت چند دهه از شناسایی HIV در ایران، همچنان انگ اجتماعی نسبت به این بیماری بسیار شدید است»، ادامه داد: «در بسیاری از کشورها، رسانه‌ها و نظام آموزشی طی سال‌ها به صورت جدی درباره HIV اطلاع‌رسانی کرده‌اند؛ اما در ایران این اتفاق به اندازه کافی رخ نداد و همین مسئله باعث شد HIV به‌جای آنکه یک بیماری تلقی شود، تبدیل به یک انگ اجتماعی شود».
او افزود: «حدود ۹۰ درصد بیماران من حتی خانواده درجه‌یک خود را در جریان بیماری قرار نمی‌دهند تا بتوانند زندگی عادی داشته باشند. این پنهان‌کاری نه‌تنها آسیب‌زاست، بلکه نشانه ضعف جدی در فرهنگ‌سازی است». این استاد بیماری‌های عفونی با اشاره به تغییر الگوی انتقال HIV توضیح داد: «در سال‌های گذشته مسیر تزریق، اصلی‌ترین شیوه انتقال بود، اما امروز انتقال جنسی مهم‌ترین راه ابتلا در کشور است. اگر آموزش و پیشگیری جدی گرفته می‌شد، با چنین روندی مواجه نبودیم».
محرز با اشاره به تبعیض گسترده علیه مبتلایان، حتی در برخی مراکز درمانی گفت: «امروزه امکان ازدواج، بارداری و زایمان بی‌خطر برای بیماران فراهم است؛ اما با این حال، بسیاری از بیمارستان‌ها یا پزشکان، بیمار مبتلا به HIV را برای جراحی یا زایمان نمی‌پذیرند. این تبعیض حتی در نظام سلامت ما وجود دارد و برای بیماران رنج‌آور است».
این متخصص با اشاره به چالش مقطعی در تأمین دارو‌های ARV گفت: «در دوره‌ای، به دلیل سوءمدیریت، کشور با کمبود جدی دارو‌های HIV مواجه شد؛ اما با تغییر مدیریت، بلافاصله بودجه اختصاص یافت و اکنون هیچ کمبود دارویی در حوزه HIV وجود ندارد».
محرز تأکید کرد: «آنچه امروز با آن مواجهیم، نه پنهان‌کاری آماری، بلکه کاهش مراجعه برای انجام آزمایش است. افراد از ترس انگ اجتماعی آزمایش نمی‌دهند و همین باعث می‌شود موارد شناسایی‌نشده فراوان باشد». او با اشاره به پویش «من هم تست می‌دهم» افزود: «این پویش می‌تواند در کاهش ترس و تشویق مردم به انجام تست مؤثر باشد. افزایش تشخیص، مقدمه درمان و پیشگیری است».
این استاد دانشگاه آموزش ناکافی درباره روابط سالم و پیشگیری را «ریشه بسیاری از مشکلات» دانست و گفت: «در مدارس درباره غرایز طبیعی، رفتار جنسی ایمن و بیماری‌های مقاربتی صحبت نمی‌شود؛ رسانه‌ها نیز ورود کافی ندارند. در نتیجه نوجوانان و جوانان پاسخ خود را از فضای مجازی می‌گیرند و در معرض رفتارهای پرخطر قرار می‌گیرند».
محرز با بیان اینکه در منطقه غرب آسیا شیوع HIV در حال افزایش است، تأکید کرد: «ایران در مقایسه با کشور‌های منطقه عملکرد بهتری داشته، اما کافی نیست. راهکار کلیدی، آموزش مستمر و علمی درباره پیشگیری و رفتار جنسی سالم است».
